Od początku okupacji Niemcy potrzebowali nieograniczonych zasobów siły roboczej. Jej źródłem miała być ludność podbitych terenów. Praca przymusowa była elementem eksploatacji ekonomicznej i formą eksterminacji pośredniej poprzez wyniszczania pracą. Pracę przymusową należy odróżnić od mającej charakter eksterminacyjny pracy niewolniczej więźniów obozów koncentracyjnych. Na ziemiach wcielonych do Rzeszy w stosunku do Polaków zastosowano nakaz pracy.