„To nie moja mama…”. Zerwane więzy. Trudne powroty

Dzieci polskie podczas wysiedleń i pacyfikacji Zamojszczyzny w latach 1942-1943, były nie tylko naocznymi świadkami śmierci osób najbliższych (matki, ojca, rodzeństwa), ale również: ukrywania jeńców radzieckich; ściągania kontyngentów; wysiedleń, aresztowań i mordów osób podejrzanych o udział bądź współpracę z ruchem oporu. To również dzieci narażone na głód, śmierć, sieroctwo, tułaczkę… To dzieci żyjące w niepewności jutra, przeżywające grozę wzmożonego terroru niemieckiego.