Zachodnie literatury udzielają nam wglądu we własne historie, gdzie „komparatystyka niemożliwości” (zostańmy może przy tej nazwie) nie jest aż tak kluczowa w relatywizacji konkretnego, historycznoliterackiego namysłu: ten namysł, ta historia literatury, mówiąc najprościej, nie muszą być zrelatywizowane, nie poniosła bowiem aż tylu ofiar – pisze prof. Karol SAMSEL.

Mam zawstydzającą potrzebę poznawczą: chciałbym wyobrazić sobie dorobek pięćdziesięcioletniego Trzebińskiego, czterdziestoletniego Gajcego czy sześćdziesięcioletniego Bojarskiego. Mam bowiem poczucie, że to zawstydzające pragnienie może okazać się skrwawionym „papierem rewolucyjnym” prześwietlającym jedną historię literatury polskiej, te realną, kosztowną, kosztem tej drugiej, wyobrażonej, „bezkosztowej”, w której wojna nie pociągnęła za sobą ofiar… literackich – pisze prof. Karol SAMSEL.