Gdy w 1990 r. ważyła się sprawa zjednoczenia Niemiec, kanclerz Helmut Kohl robił wszystko, by sprawa odszkodowań dla polskich ofiar okupacji hitlerowskiej została zamieciona pod dywan. I mu się to udało. Szef zachodnioniemieckiego rządu przekonał wówczas prezydenta USA, że nie ma co do tej sprawy wracać, gdyż Republika Federalna wypłaciła łącznie ponad 100 miliardów marek (DM), z czego Polska otrzymała „grosse Summen”. Była to nieprawda: do zjednoczenia Niemiec polskie ofiary dostały z tej kwoty zaledwie jeden promil. Przyjrzyjmy się, ile RFN przekazała do tej pory z tego tytułu Polakom. Okazuje się, że są to kwoty zdumiewająco niskie.

W gospodarstwach domowych posługiwano się licznymi przedmiotami wykonanymi właśnie z łusek czy to karabinowych bądź artyleryjskich. Materiał ten jako cieńszy od hełmów był znacznie łatwiejszy w obróbce. Stąd mnogość kieliszków, wazoników, świeczników czy prostych lamp.

W nocy z 9 na 10 listopada 1938 r. w Niemczech doszło do szeregu brutalnych wystąpień antyżydowskich, które dziś znane są pod zbiorczą nazwą „Noc kryształowa”. By zrozumieć genezę tego wydarzenia można cofnąć się do 1933 r. i dojścia Hitlera do władzy, a nawet wcześniej – do końca I wojny światowej i aktywności ruchów antysemickich, które przyczyniły się do tego, że Hitler w ogóle ową władzę przejął.

Sztuka okopowa tworzona na ziemiach polskich znacząco różni się od przedmiotów tworzonych w dwudziestoleciu międzywojennym w Europie Zachodniej, kiedy to wykonano najwięcej takich artefaktów. Przedmioty powstające z części sprzętu używanego przez armie obrazują ogrom zniszczeń, kataklizm wojny, która zrównała z ziemią tak liczne wsie i miasta, pozbawiając społeczeństwo polskie niemalże wszystkiego.

Najliczniejszą grupą więźniów były przy Przemysłowej dzieci z Górnego Śląska, Zagłębia Dąbrowskiego, Wielkopolski, Kujaw, z ziemi łódzkiej oraz Pomorza Gdańskiego, czyli przede wszystkim z obszarów Polski anektowanych przez III Rzeszę. Trafiali za drobne konflikty z prawem nawet w wieku kilku lat, dziewczynki na równi z chłopcami. O dramacie niemieckiego obozu dla dzieci zorganizowanego w Łodzi-Bałutach pisze Artur Ossowski.

W latach 1939-1945 Wileńszczyzna doznała ogromu strat materialnych i niematerialnych. Jako osobę pochodzącą z tych terenów, najbardziej dotykają mnie straty niematerialne - nade wszystko, straty ludzkie. Mieszkańców poddano masowym represjom, zmuszono do emigracji, przesiedlono bądź wymordowano. Po dziś dzień szukamy miejsc ich pochówku - pisze dr Barbara Jundo-Kaliszewska.

Brzemienne Polki były niewygodne dla Niemców z dwóch, głównych powodów. Z ich punktu widzenia zbyt duża ilość ciężarnych robotnic miała wpływ na obniżenie wydajności pracy, a przyrost demograficzny Polaków nie leżał w jego interesie.